കവിത
എന്റെ കൂട്ടുകാരിക്ക്
ഓര്‍മകള്‍ തന്നുടെ പാഴ് നിലാവില്‍
അലയും മനസ്സിന്റെ കൂരിരുട്ടില്‍
ഏകയായ് ഇന്നു ഞാന്‍ കേഴുന്നുവോ
ആര്‍ദ്രയായ് ഇന്ന് ഞാന്‍ തേങ്ങുന്നുവോ
ആരെയും കാണാതൊളികക്കുമീ മിഴികളും
സ്പന്ദനം പോലുമറിയാതെന്‍ ഹൃദയവും
നീയിന്നൊരേകയായ് കേഴുന്ന മാനസം
നീയോന്നുമറിയാത്ത രാവിന്റെ ഗദ്ഗദം
നിനക്കായ്‌ നോവിനെ ബാക്കി ഓര്‍മയും
ഒരുപാടകലെയാണെങ്കിലും സോദരീ
സ്പന്ദനം പോലെ ഞാന്‍ നിന്നെ അറിയുന്നു
ഷംലീന വി
മൂന്നാം സെമസ്റ്റർ ഇസ്‌ലാമിക് ഹിസ്റ്ററി
No comments:
Post a Comment